….NEXT STATION ABERDEEN
Ήταν το 2003 όταν αποφάσισα ότι τα ΤΕΦΑΑ (πρώην Γυμναστική Ακαδημία) θα είναι η μόνη μου επιλογή στο μηχανογραφικό δελτίο. Αυτό λοιπόν και έκανα. Δήλωσα μόνο τις πέντε σχολές γυμναστικής της Ελλάδας με πρώτη την Αθήνα, όπου και τελικά πέρασα και με σχετικά καλή σειρά. H φοιτητική ζωή στην Αθήνα κράτησε ακριβώς πέντε χρόνια, ενώ είχα «αρπάξει» ήδη τις δύο μου αγάπες, Ενόργανη και Ρυθμική Γυμναστική, σαν ειδικότητες. Το καθημερινό πρόγραμμα υπερφορτωμένο, γεμάτο από θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα, λιγοστή ξεκούραση το μεσημέρι, δουλειά ως προπονήτρια και το βράδυ σειρά είχε η προπόνηση της Φέννιας και τα μαθήματα μοντέρνου χορού και jazz.
Ώσπου για μια επιλογή, μια επιθυμία, μια απόφαση… ένα δευτερόλεπτο ήταν αρκετό. Το Aberdeen της Σκωτίας ορίστηκε ως ο επόμενος τόπος διαμονής μου. Και ο λόγος?????? Σπουδές Διατροφολογίας στο Robert Gordon University of Aberdeen.
Η προετοιμασία, λοιπόν, ξεκίνησε και κράτησε ένα χρόνο με σκοπό τη βελτίωση της γνώσης στα απαραίτητα μαθήματα για την εισαγωγή μου στη σχολή. Έτσι, μετά από ένα ακριβώς χρόνο βρισκόμουν στη Βόρεια Σκωτία. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ τον εαυτό μου να ζει σε μια ξένη πόλη, παρόλο που η εμπειρία μου από το εξωτερικό σαν αθλήτρια Γυμναστικής ήταν μεγάλη. Με την ομάδα μου είχα ταξιδέψει σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες με σκοπό τη συμμετοχή μας στις διάφορες διοργανώσεις «Γυμναστική για όλους». Η διαφορά, όμως, του να ζεις σε μια ξένη χώρα από το να την επισκεφτείς απλά για τουρισμό είναι τεράστια.
Ο πρώτος χρόνος, χρόνος προσαρμογής, δύσκολος αλλά και γεμάτος ερωτηματικά και εκπλήξεις! Όλα φαίνονταν τόσο διαφορετικά- η πόλη, η κουλτούρα των ανθρώπων, το πανεπιστήμιο αλλά και ο τρόπος ζωής. Πρώτη μέρα στη σχολή. Όλα ήταν τόσο οργανωμένα. Και ξαφνικά το άγχος και οι ανησυχίες είχαν αρχίσει να… εξαφανίζονται. Οι φίλοι πολλαπλασιάζονταν και η γνωριμία με τους καθηγητές ήταν τόσο διαφορετική από αυτή που είχα συνηθίσει εδώ στην Αθήνα. Μέσα σε μια εβδομάδα είχαμε ενημερωθεί για ό,τι είχε να κάνει με τις σπουδές, όμως και το Ίντερνετ βοήθησε τόσο πολύ. Η διαμονή στην εστία ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Αρχικά δεν μπορούσα να συνηθίσω, άγνωστη μεταξύ αγνώστων, αλλά σιγά-σιγά η συμβίωση γινόταν όλο και πιο ομαλή. Ο δεύτερος χρόνος, πάρα πολύ διαφορετικός. Η συγκατοίκηση ήταν πλέον με μια Ελληνίδα σε ένα πολύ όμορφο διαμέρισμα, ζεστό, στο κέντρο της πόλης. Το αγαπήσαμε από την πρώτη κιόλας μέρα. Φίλοι, διάβασμα, μαγειρική, συναντήσεις, όλη μας η ζωή ήταν το σπίτι μας.
Οι επιλογές για έξοδο ποικίλλουν. Μια πόλη με 250.000 κατοίκους και 10.000 φοιτητές μπορεί να σου προσφέρει πολλά. Ο καιρός όμως; Βροχή, συννεφιά, δυνατός αέρας, χιόνια και παγωνιά είναι αρκετά για να σε περιορίσουν από τη νυχτερινή ζωή της πόλης, όπως τουλάχιστον την είχα συνηθίσει στην Ελλάδα. Όμως, όλα συνηθίζονται και όσο περνούσε ο καιρός η ζωή στη Σκωτία αποκτούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μία δουλειά μερικής απασχόλησης συνέβαλε ακόμη περισσότερο στην όμορφη καθημερινότητα, φέρνοντάς με πιο κοντά στην τοπική κοινωνία.
Ένα μέρος του προγράμματος σπουδών ήταν και η πρακτική σε διάφορες πόλεις της Σκωτίας. Αυτό με βοήθησε πολύ να γνωρίσω άλλα μέρη, μικρότερες πόλεις, όπως Dundee και Perth. Ώσπου έφτασα στο τελευταίο έτος των σπουδών, που περιλαμβάνει μία πρακτική, πτυχιακή εργασία και ένα εξεταζόμενο μάθημα στο τέλος της χρονιάς.
Κάπως έτσι είναι η ζωή και η καθημερινότητα στην πόλη αυτή, στη χώρα αυτή. Όλα είναι ήρεμα, ενώ το άγχος δεν υπάρχει πια. Γνωρίζεις τι ώρα θα ξυπνήσεις, θα φας, θα πας στη στάση να πάρεις το λεωφορείο για τη δουλειά ή τη σχολή. Για παράδειγμα, είσαι στη στάση και βλέπεις ότι στη φωτεινή επιγραφή λέει πως το λεωφορείο θα περάσει σε 30’’, γυρίζεις το κεφάλι να δεις πού είναι και το βλέπεις στη γωνία. Δεν το πίστευα και όμως το συγκεκριμένο συμβάν είναι ένα από τα θετικά που μπορεί να συναντήσει κανείς στη Σκωτία.
Ατελείωτες βόλτες σε πάρκα, κάστρα και δρομάκια της πόλης, κοντινές και πιο μακρινές εκδρομές, όταν οι συνθήκες – διάβασμα, καιρός, εργασία κλπ – το επιτρέπουν, αρκετά καλό φαγητό, κυρίως διεθνή κουζίνα (Βραζιλιάνικη, Ταϋλανδέζικη και φυσικά Σκωτσέζικη) είναι μερικές από τις ασχολίες που μπορεί να έχει κάποιος που ζει εκεί.
Δυστυχώς δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν θα μπορούσα να ζήσω εκεί για όλη την υπόλοιπη ζωή μου, όμως από την άλλη πλευρά πιστεύω πως υπάρχουν ακόμη ευκαιρίες που μπορούν να σου δοθούν εκεί στα βόρεια κλίματα και αν είσαι καλός, σίγουρα θα εκτιμηθεί.
Ελπίζω στο μέλλον όλο και περισσότεροι άνθρωποι να καταφέρουν να ζήσουν μια παρόμοια εμπειρία με εμένα, είτε φεύγοντας για σπουδές είτε βρίσκοντας εργασία σε κάποια ξένη χώρα.