Coocoovaya
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου λάτρευα να δημιουργώ, είτε αυτό σήμαινε να σχεδιάζω ρούχα για τις κούκλες μου είτε να φτιάχνω κεριά και φωτιστικά από γυψόγαζα. Η γιαγιά μου ήταν ζωγράφος, οπότε η επαφή μου με την τέχνη ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Μου έμαθε να αγαπάω την τέχνη αλλά πάνω απ’ όλα με έμαθε ότι δεν είναι ποτέ αργά να κυνηγήσεις το όνειρό σου. Εκείνη άλλωστε έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση λίγο πριν τα 70 της χρόνια…
Το μάθημα των καλλιτεχνικών στο σχολείο ήταν για μένα πάντα μια ευχάριστη και δημιουργική απασχόληση, χωρίς όμως να φαντάζομαι ότι θα μπορούσε κάποτε η ζωγραφική να γίνει και επαγγελματική απασχόληση. Κοιτάζω στο σπίτι μου το γλυπτό από πηλό που είχα κάνει στην Πέμπτη Δημοτικού, αποτέλεσμα συνεργασίας με την κολλητή μου φίλη. Θυμάμαι με αγάπη στο Γυμνάσιο το μάθημα με τον κύριο Αγρανιώτη, που μπορεί τότε να ήταν απλά μια ιδιόρρυθμη φιγούρα, 25 χρόνια μετά όμως είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε τις πρώτες βάσεις για τη μετέπειτα καλλιτεχνική μου πορεία.
Τελειώνοντας το σχολείο σπούδασα Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Λονδίνο. Σπουδές κάθε άλλο παρά δημιουργικές μου έδωσαν παρ’όλα αυτά απαραίτητες επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις και δεξιότητες. Τελειώνοντας τις σπουδές μου ξεκίνησα να εργάζομαι στη ναυτιλία, όπου συνεχίζω να εργάζομαι και μέχρι σήμερα. Οι καλλιτεχνικές μου ανησυχίες, όμως, δεν κόπασαν ποτέ. Το σχολείο ήταν πάντα παρόν στις δημιουργικές μου αναζητήσεις, καθώς παρακολούθησα πολλά εικαστικά σεμινάρια στο Campus Praxis και στο Zed Club υπό την καθοδήγηση αξιόλογων καλλιτεχνών.
Η τέχνη και ειδικά η ζωγραφική ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Πιο εντατικά, όμως, ξεκίνησα να ζωγραφίζω όταν έμεινα έγκυος στο γιο μου. Ψάχνοντας να βρω πίνακες για να διακοσμήσω το παιδικό δωμάτιο συνειδητοποίησα ότι οι επιλογές μου ήταν περιορισμένες σε ήρωες καρτούν. Αναζητούσα κάτι πιο ιδιαίτερο, που να ξεφεύγει από το πολύ βρεφικό ύφος, οπότε αποφάσισα να φτιάξω δικά μου έργα. Και το λάτρεψα. Και συνέχισα μέχρι που το σαλόνι μου δε χωρούσε άλλους πίνακες, ενώ άρχισα σιγά-σιγά να λαμβάνω παραγγελίες από φίλους και γνωστούς και κάπως έτσι γεννήθηκε η Coocoovaya, το Online κατάστημά μου στο Etsy.
Μου αρέσει να πειραματίζομαι με διαφορετικές τεχνικές και υλικά και εμπνέομαι από οτιδήποτε υπάρχει γύρω μου, ακόμα κι από τα πιο κοινότυπα αντικείμενα. Λατρεύω να ζωγραφίζω ζώα αλλά πάντα με μια παιχνιδιάρικη πινελιά. Χρησιμοποιώντας τα χέρια μου, παλιές πιστωτικές κάρτες, οδοντόβουρτσες, οδοντογλυφίδες, σφουγγάρια, στένσιλ δημιουργώ αφηρημένα σχέδια πάνω στο λευκό καμβά. Ψεκάζω με νερό την υγρή μπογιά, απλώνω τα χρώματα, πιτσιλάω τον καμβά τινάζοντας τα πινέλα, γυρίζω τον πίνακα ανάποδα ώστε να δημιουργηθεί μία πλούσια υφή. Αυτά τα τυχαία σημάδια εξελίσσονται με αναπάντεχους τρόπους σε ποδήλατα, αερόστατα, ζέβρες, ελάφια. Είναι μια διαδικασία που με ελευθερώνει και ταυτόχρονα με ηρεμεί.
Χαίρομαι που βλέπω ότι το σχολείο με τα νέα του προγράμματα δεν περιορίζεται στο καθαρά μαθησιακό κομμάτι, αλλά καλλιεργεί τις ιδιαίτερες κλίσεις των παιδιών, διευρύνει τους ορίζοντές τους. Τα βοηθάει να αναζητήσουν αυτό που αγαπάνε και που τους ταιριάζει, να εξελίξουν τα ενδιαφέροντα και τα ταλέντα τους, συνεισφέρει στο να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι και να δημιουργήσουν σχέσεις ζωής. Όπως τις σχέσεις που διατηρώ κι εγώ, 20 χρόνια μετά την αποφοίτησή μας, με τις συμμαθήτριές μου, φιλίες που χρόνο με το χρόνο γίνονται ακόμα πιο δυνατές. Φίλες που είμαστε μαζί από το νηπιαγωγείο, ζήσαμε παρέα τα σχολικά χρόνια, τα φοιτητικά και πλέον συνεργαζόμαστε και επαγγελματικά. Ο καθένας στον τομέα του · η Μάρω στα λογιστικά, η Μαρία στα νομικά, η Μάνια στην εκπαίδευση των παιδιών μας, η Αμαλία μάς προμηθεύει με μπύρες! Και τα πιτσιρίκια μας συμμαθητές κι αυτά και φίλοι. Εύχομαι η ιστορία να επαναληφθεί.