Ώρα διαλείμματος- Ανάμνηση από άνοιξη 1981, για τους “παλιούς”
Α’ Λυκείου, “Λύκειον η Αθηνά – Γ. Ζηρίδη”(!), στο αλησμόνητο κτίριο της Κηφισίας. Μεγάλο διάλειμμα – αγαπημένη ώρα …! Ο Παρτσάλης, με τον παλιό, τεράστιο, ξύλινο χάρακά του (μεγαλύτερο από το μπόι του) μπαινοβγαίνει στις τάξεις του Λυκείου, στη μακρόστενη πτέρυγα, προσπαθώντας να βγάλει τους “ανυπόταχτους” έξω… Ο γνωστός (πολύ ωραίος και μη εξαιρετέος τελειόφοιτος) Γ. Τζώ…. περπατάει πίσω από τον Παρτσάλη παριστάνοντας πως του ρίχνει ρυθμικές “φαπίτσες” στο σβέρκο (στυλ: αλλά Benny Hill), οι παρόντες χαζογελάμε, ο Παρτσάλης απορεί, ψευτο-θυμώνει και φωνάζει το χαρακτηριστικό ψιλοσφυριχτό “έκσσσσσω όλοι”… Λίγο μετά στο Δώμα, αραγμένοι νωχελικά στα παγκάκια, χωμένοι όσο γίνεται κάτω από το καμπύλο, τσιμεντένιο ψευτο-υπόστεγο: Ο μεσημεριανός ανοιξιάτικος ήλιος από πάνω μας καίει γλυκά, λαμπυρίζοντας και καθρεφτίζοντας στα παράθυρα του Δημοτικού με τις μουσταρδιές κουρτίνες. Ρίχνουμε κλεφτές ματιές στο ποδόσφαιρο των αγοριών, κάνοντας πως συζητάμε αδιάφορα, πριν χτυπήσει το κουδούνι για το βαρετό μάθημα που θα μας μαντρώσει και πάλι στις τάξεις για τις δύο τελευταίες ώρες, προσπαθώντας να προλάβουμε να καταπιούμε το μακρόστενο σάντουιτς με τα πατατάκια “ζουπηγμένα” μέσα. Ααααχ, ωραία ήταν και τότε!