Το προαύλιο της ζωής μου
Πολλές φορές η ζωή μου θυμίζει το προαύλιο του σχολείου μας. Γεμάτη από συναπόφοιτους, μικρότερους, μεγαλύτερους, συμμαθητές μου. Φίλοι, κουμπάρες, γιατροί, δικηγόροι, ασφαλιστές, έμποροι, επιχειρηματίες, όλοι βγαλμένοι από την τάξη μου, από το προαύλιο, με το δέντρο στη μέση, από το σχολικό με το νούμερο 5…
Με τους συναδέλφους, δικηγόρους, την Ινώ Κουφού (1994), τον Δημήτρη Γκαβέλα (1994), την Έλενα Γκάβα (1998) έχουμε μία πολύ καλή επαγγελματική συνεργασία. Μοιραζόμαστε γνώσεις, πελάτες, καφέδες στην Ευελπίδων. Η κολοσσιαία συνεργάτης μου, όπως τη λέω, Εύη Δημητριάδη (1998), είναι και στο δικηγορικό μας γραφείο ( «τη φωλιά του δικηγόρου», όπως λέει χαριτολογώντας και η ασφαλίστριά μου, Κάρυ Κουβελιώτη (1994) ) και συνεργάζεται στενά τόσο με τον αδερφό μου Κωνσταντίνο Καλλία (1995) όσο και την αδερφή μου Χριστίνα Καλλία (1998).
Τα λογιστικά μου τα έχει αναλάβει όλα η Μάρω Στεροδήμα (1994), η οποία είναι και ο άμεσος σύμβουλός μου σε λογιστικά θέματα τόσο δικά μου όσο και των πελατών μου. Άλλωστε κι εκείνη πολλές φορές μου έχει στείλει πελάτες της για τα εταιρικά τους καθώς και για τις συμβολαιογραφικές τους υποθέσεις.
Η κουμπάρα μου και φιλόλογος Μαρία Ρέτσου (1994) προετοίμασε για τις Πανελλήνιες τη μικρή μου αδερφή, η οποία τελειώνει το Πολιτικό Νομικής. Την έχω από κοντά για να προετοιμάσει και τις κόρες μου κάποτε!
Πριν από τέσσερεις περίπου μήνες ο γυναικολόγος μου, ο Πάνος Αντσακλής (1994) ξεγέννησε τη δεύτερη κορούλα μου. Παρότι του στέρησα τις διακοπές του Δεκαπενταύγουστου, εκείνος επιμένει (κάθε φορά που θα τον πάρω τηλέφωνο για κάποια ερώτηση) να μου λέει να του τηλεφωνώ ότι και να χρειαστώ.
Όταν έκοψα το χέρι μου και χρειάστηκα ράμματα πήγα στον πλαστικό χειρουργό Άρη Στεροδήμα (1992), τον οποίο όποτε τον βλέπω, θα του ζητήσω την ιατρική του συμβουλή. Πάντα κάτι θα βρω. Του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, κάποτε μου έδωσε συμβουλή που μου έσωσε τη ζωή.
Ο γαστρεντερολόγος και γενικός γιατρός της οικογένειας, Δημήτρης Δημητριάδης (1995) νόμισε ότι θα πάει στη Γερμανία και θα γλυτώσει από τις εξετάσεις που μου έκανε όταν ήταν σε νοσοκομείο. Τώρα επιτέλους γύρισε και με αναλαμβάνει ξανά.
Πονάει το δόντι μου. Θα πάω στον προσθετολόγο Σταμάτη Τζαμουράνη (1986) για να μου τα φτιάξει. Το ελαφρύτερο χέρι οδοντιάτρου στην Αθήνα! Τη μεγάλη μου κόρη θα την πάω τη Δευτέρα στην ορθοδοντικό Μελίνα Βλάχου (1994) για έλεγχο. Ελπίζω να μη χρειαστεί κάτι!!
Οι υπέροχοι και πρωτότυποι πίνακες που διακοσμούν το παιδικό δωμάτιο είναι της Ελένης Καστρινογιάννη (1994). Αυτούς, τους πήρα από το coocoovaya, της έχω ζητήσει να εμπνευστεί και κάτι για το γραφείο. Όταν βάφτισα το γιό της, τον υπέροχο σταυρό που πήρα τον αγόρασα από το κοσμηματοπωλείο του Γιώργου Καλογήρου (1998) κοντά στο γραφείο μου. Καθημερινά λέμε καλημέρα, από παιδιά, από τότε που ήμασταν μαζί στο σχολικό. Από εκεί πήραμε και τις βέρες μας.
Προαύλιο!!! Γέμισα δύο σελίδες αναφέροντας μόνο επαγγελματικές σχέσεις!!! Αν λογαριάσω και αναφέρω και τους υπόλοιπους φίλους μου συναπόφοιτους σίγουρα δε φτάνει το τεύχος!! Μάλλον θα χρειαστώ έκτακτη έκδοση! Forever!!!