Σχέσεις φιλίας και εμπιστοσύνης
Όταν έχεις τόσες πολλές, τόσο δυνατές θετικές αναμνήσεις από ένα κομμάτι της ζωής σου -ίσως το πιο σημαντικό- όπως είναι το σχολείο, είναι πολύ εύκολο να θυμηθείς και συνάμα δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποια από αυτές. Προσωπικά επιλέγω ως την πιο ωραία …διαρκή και ζωντανή ανάμνηση από τα σχολικά μου χρόνια τη σχέση φιλίας και εμπιστοσύνης που έχτισα με κάποιους συμμαθητές μου από το Δημοτικό, με άλλους από το Γυμνάσιο, σχέση που κρατάει μέχρι σήμερα. Είμαι σίγουρος ότι όσοι διαβάσουν το κείμενο θα αναγνωρίσουν οι ίδιοι αν βρίσκονται σε αυτούς.
Πέρα από αυτό, ας μου επιτραπεί να αναφέρω ως ξεχωριστή την ανάμνηση που έχω από τον καθηγητή του σχολείου μου, την ημέρα που έβγαινα από τις Πανελλαδικές εξετάσεις των Μαθηματικών (τη χρονιά του ’92). Στεκόταν έξω από τα κάγκελά του σχολείου με πρόσωπο ζωγραφισμένο με αγωνία όχι λιγότερη σε ένταση από εκείνη των γονέων μας. Με πλησίασε για να με ρωτήσει αν είχα επιλύσει ένα πολύ δύσκολο και διφορούμενο ως προς τον τρόπο λύσης θέμα που είχε «πέσει» και το οποίο μας είχε διδάξει αυτούσιο ο ίδιος σε επαναληπτικό μάθημα. Η καταφατική απάντησή μου και μάλιστα το γεγονός ότι είχα διαλέξει το δικό του τρόπο και όχι τον «mainstream», αποτυπώθηκε στην έκφραση του προσώπου του ως υπέρτατη ικανοποίηση και πλήρωση του ρόλου του διδασκάλου. Δε γνωρίζω εάν είναι εν ζωή. Η ανάμνηση θα μείνει πάντως χαραγμένη για πάντα…