Η Φυσικοθεραπεία: Εννοιολογική αποσαφήνιση
H Φυσικοθεραπεία, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, παρέχει υπηρεσίες σε άτομα και πληθυσμούς, με στόχο την ανάπτυξη, διατήρηση και αποκατάσταση της κίνησης και της λειτουργικότητας, προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής των ασθενών.
Ειδικότερα, οι φυσικοθεραπευτικές υπηρεσίες επιδρούν σε περιπτώσεις όπου η κινητικότητα και η λειτουργική ικανότητα του ατόμου απειλούνται από κακώσεις ή τραυματισμούς, παθήσεις ή διαταραχές οφειλόμενες στην ηλικία ή περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Βασική παρέμβαση του φυσικοθεραπευτή είναι η παρέμβαση για τον έλεγχο του πόνου, ως παράγοντα περιορισμού της λειτουργικότητας. Το να είναι ένα άτομο λειτουργικά ανεξάρτητο αποτελεί βασική προϋπόθεση για να είναι υγιές.
Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Καλύπτει ένα ευρύ φάσμα από διαταραχές που αφορούν το Μυοσκελετικό Σύστημα, το Κεντρικό και το Περιφερικό Νευρικό Σύστημα, το Αναπνευστικό και το Κυκλοφορικό Σύστημα.
Η επιστήμη της Φυσικοθεραπείας είναι ένα σύστημα γνώσεων και σπουδής της ανθρώπινης λειτουργίας με στόχο την ικανότητα του ατόμου να αντιληφθεί, να ελέγξει και να χρησιμοποιήσει το σώμα του. Στηρίζεται στις βασικές επιστήμες της Βιολογικής Μηχανικής, της Φυσιολογίας και της Ψυχολογίας με προεκτάσεις σε στοιχεία διαταραχής της λειτουργικότητας του ατόμου.
Ο Φυσικοθεραπευτής έχει προσωπική ευθύνη για την αξιολόγηση, την επιλογή των παρεμβάσεων και την εκτέλεση της θεραπείας. Στην πρακτική εφαρμογή της φυσικοθεραπείας γίνεται χρήση μέσων και μεθόδων, οι οποίες συνεχώς αξιολογούνται και υποστηρίζονται ερευνητικά, έτσι που να παρέχεται στον ασθενή υπεύθυνη και αποτελεσματική φυσικοθεραπεία.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Η Φυσικοθεραπεία εφαρμόζεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις με ση¬μαντικά θεραπευτικά αποτελέσματα όπως :
1. Σε κακώσεις των διαφόρων ιστών (κακώσεις μυών, τενόντων, συν¬δέσμων, αρθρώσεων, οστών και νεύρων).
2. Σε οσφυαλγία – ισχιαλγία.
3. Σε περιαρθρίτιδα του ώμου.
4. Σε εγκαύματα.
5. Σε παραμορφώσεις της Σ.Σ. (κύφωση, λόρδωση, σκολίωση).
6. Σε παραμορφώσεις του άκρου ποδός (ραιβοϊπποποδία, κοιλοποδία, βλαισοποδία, πλατυποδία κ.ά.).
7. Σε νοσήματα πνευμόνων (εμφύσημα, άσθμα, βρογχίτιδα, πλευρίτι¬δα κ.ά.).
8. Σε νοσήματα του καρδιαγγειακού συστήματος.
9. Στη θωρακοχειρουργική.
10. Σε χρόνιες αρθρίτιδες (αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα, ρευματοει¬δής αρθρίτιδα).
11. Σε ορθοπεδικές παθήσεις που προκύπτουν από νευρομυϊκές διαταραχές (πο¬λυνευρίτιδα, εγκεφαλική παράλυση, μαιευτική παράλυση).
12. Στον ανώδυνο τοκετό.
Τέλος, εφαρμόζεται στην παχυσαρκία, την ψυχιατρική, τη γηριατρική και σε πολλές άλλες περιπτώσεις.